SENSİZLİĞİN ZİNDANLARINDA..Gecenin sessiz koyu karanlığında Sensizliğin dakikalarını sayıyorum yine Ay ışığı tel tel süzülüp dökülüyor penceremden… Saat gecenin üçü Sana soneler dökülüyor kalemimden Yine sensizlik vuruyor yüreğime Gözyaşlarım süzülürken beyaz sayfaya Mürekkebime karışıyor damla damla.. Ve ben yine sensizim Sessizliğin zindanlarında Hasretini çekerken yokluğundaki acıyla Sensiz bitmiş Gecenin sabahlarına uyanıyorum her zamanki gibi Hani zaman ilâçtı tüm yaralara zaman geçtikçe daha çok artıyor Dayanılmaz oluyor içimdeki yürek sancım Daha çok acıtıyor canımı Sensizlik çekilemez hale geliyor Sensizliğinde yine bir gün daha ağarıyor Sevdigim.. Yokluğuna alışamadım Senin izini arıyorum bu koca şehirde Cadde sokak soruyorum seni her gördüğüme ama yoksun.. Senden kalan izlerinide Beraberinde götürmüşsün sanki Sensizliğini salıp gitmişsin koca şehire Üzerime yıkılıyor koca kentin duvarları Yokluğunun enkazında kayboluyorum Gün gün tükenip bitiyorum sensizliklerde Her geçen gün bir ben alıyor benden Kendime kalamıyorum Sen elimi tuttuğunda heyecandan titrerdi ellerim Şimdi sensizlikten titriyor sevdiğim.. Sanki içimin güler yüzüydün Varlığınla bana hayat veren Yasama sevincimdin Mevsimi kış olan gönlümde güneş Karanlık dünyamı aydınlatan ışık Rengarenk gökkusağıydın Sen yüreğimde değildin ki yüreğimdin Aldıgım nefesim Oysa.. Sen bende herşeymişsin Ve ben bu gece Sensizliğini içimdeki bitemeyecek sevgimle ilk bulustugumuz yerde Sonbahar yaprakları üzerinde sensizliginle.. Bitirdim. Şiirime sesiyle hayat veren Adnan Ergüler kardeşime sonsuz teşekkürlerimi sunarım.. |
bir anlatım.
elinize sağlık
yüreğiniz dert görmesin.
nice şiirlere
saygılar