İNTİHAR ÇOĞALTIYORUM
İNTİHAR ÇOĞALTIYORUM
giderken dudağıma bıraktığın aşka ahraz hoyratlardan çaldığın beliz bir gülüştü sevgili bahar temizliği yaparken yüreğimde bir köşede saklı tüm anılar gibi küf bağlamış haldeydi belki de miadı doldu gözlerimden yanaklarıma sızan iyot kokulu yaşları silerken dudak kıvrımında beliren son iz de kayboldu hüzne gark hicrana gebe bir diyarda şimdi öylesine acı öylesine keskin bir hasretle bilinmedik bir lehçede anıyorum adını sol yanım yangın yeri prangaya vurulmuşcasına dilimde zehir zemberek sus ecel yokluyor sensiz soluduğum her nefesi işkenceye maruz kalmışcasına sensizliğe ayaz yemiş ruhumu kırağı çalıyor bedenimden katlanamıyorum sensizlik cenderesine ömrümü tüketircesine koynumda intiharlar çoğaltıyorum Efkan ÖTGÜN |