Üç asırdır kapımda zincirlenmiş kurt uluması sessizlik
Sabıkalıyım yalnızlıktan 
Üstelik arsız bir kimsesizlik büyütüyorum ceplerimde.
Biliyordum bir zemherinin içinde dünya
Ve doruklarında beyaz bir örtü gibi uzanan zamanla,
Bana varan tüm yollar türküyle ağıt arasındaki kavgada.
Öyle uzun,öyle uzak yollarım.

Düşün ki mevsimine asi bir yaprağım
Zamansız tomurcuğa durmuş
Beyazın koynuna yeşil bir leke gibi düşmüşüm.
Mayasında gurbeti taşımış mülteciliğimle
Hiç bir kente sığmamış
Gıyabında özlemler doğurmuşum
Geceden sabaha.
Hüzünden ibaret bir yüzü acıyla emzirmiş
Uykumda kışa solmuşum
Öyle soğuk,öyle üşümüş umudum.

Tut ki,yıkılmış köprülerin karşı kıyısıyım
Başak tarlasında eğreti bir ot yüreğim.
Göğsümü sürgün yemiş kuşlara açtığımdan beri
Tecrit altındaki güneşli günlerin özlemiyle yandım.
Enkazımın tozlarını savursa da rüzgar
Kırk kilitle kapalı kapınıza değmedi külüm
Öyle yitik,öyle yaşanmamış ömrüm...

"Gözlerimi kapasam o gözlerde, ölüme uyurdum,
Ben çok üşüdüm..."
Necla BEKTAŞ