Hayat denen bu yolda giderken yorulursun,
Sırtını dayayacak taş bulamazsın oğul.
En çok sevdiklerine küsersin, darılırsın,
Bağrına yaslayacak eş bulamazsın oğul.

Ateş dediğin yanar kibrit ile çırayla,
Ne varsa kaderinde gelir bir bir sırayla,
Satsam desen satılmaz alınmaz ki parayla,
Kara gözün üstüne kaş bulamazsın oğul.

Sevdim dersin, şımarır bülbül gibi öterler,
Hayat denen öküzün kuyruğundan tutarlar,
Yaza pahalı derler ilkbaharı satarlar,
Sığınacak barınak kış bulamazsın oğul.

Hangi tablodo var ki? Ora doğru yürünse,
Yediler altı ile bir birine bürünse,
Çarpsak, çıkarsak, bölsek, tüm rakamlar sürünse,
Biri ikiyle çarpsan beş bulamazsın oğul.

İskelesi kırılmış bir liman sanacaksın,
Kör yarasalar gibi geceye konacaksın,
Devran dönecek o gün babanı anacaksın,
Hayâl bile kuracak düş bulamazsın oğul.

Gönül mürekkebinden, şairin kalemiyle,
Sana nasihat yazdım muhabbetin demiyle,
Çıkarsan sahillere kaptansız bir gemiyle,
Bir lokma ekmek ile aş bulamazsın oğul.

HARUN YILDIRIM

Bu siiri yazdiran degerli ablam
AFET KIRAT a teşekkür ederim