Biz Bir Yudum Sevgi ile Doyuyoruz
Düşlerimizi bir sepete toplayıp
duygulanıp yazıyoruz... Hayalleri kanatarak, geceleri parlatarak Bazen mezar kazıyoruz Bazen ezber bozuyoruz... Vatan bizim, insan bizim Bu şalvarlı, o kasketli, şu kasvetli Yüreklere koyuyoruz. Bazıları açlıktan ölüyor Biz bir yudum sevgi ile doyuyoruz... Millet de zannediyor ki Şairlerin, bir eli yağ da, bir eli bal da... Hele sen gönlünü derde bir sal da Gözlerinin kan çanağına dönmesini beklemeden Çiziktir bir yerlere bir şeyler... Yağmurun şiirini yazmak için Sabahın beşinde, yollarda ıslanıyoruz... Bazen karıncaları Bazen kelebekleri kıskanıyoruz... Cephede ki siperleri Özgürlük için kanıyor elleri Yitip giden değerleri Bazen açıp okuyoruz Rüyalara sokuyoruz; hem de destursuz destursuz... Hayatımız roman değil Masal hikaye hiç değil; gerçeklerin bir parçası... Bu düzen olursa hakça Şair doğmadık amma Duruşumuz olur mert, erkekçe... Boşluklar var ara ara Memlekette ve dünyada... Soldan sağa bir... Dünya’nın en güzel memleketi... Bağırarak söyle!!! T ü r k i y e... Yukarıdan aşağıya üç... Adem ile Havva’nın başlattığı en yüce duygu... Sakin, ama içe işleyerek söyle Sevmek, sevmek, sevmek... |