anla beni ne olur ceylan bakışlım
duy feryadımı insafa gel yürek yakışlım
ben seni sadece dünya gözüyle değil
gönül gözümle tüm hücrelerimle sevdim

sen bana çok uzaksın deme
ayrı dünyaların insanı olsak da
hani iki gönül bir olunca
samanlık seyran olurdu ya
engeller yıkılır mesafeler kısalırdı
sen isteseydin dağları aşar eritirdim buzları
ve kavuşurdum sana
ama sen ayrılığı istedin ve gittin
gitmekle kalmadın beni de yitirdin
arkanda onarılamayacak bir enkaz yığını bırakarak
uzattığım ellerim sensiz havada kaldı
ateşlere attığın yüreğim isyanlarda
söz geçmiyor beni dinlemez oldu

seni unutmak kolay mı sanıyorsun
ruhumdasın içimdesin aklımdasın yanımdasın
velhasıl sen hep benimlesin çok değerlisin
bir dağın eteğinde yetişen
nadide bir çiçek gibisin
açmadan solan sevda çiçeğimsin

ah be canımın içi
uykusuz gecelerimin bekçisi
ben seni işte böyle ölümüne sevdim
yorgun ve uykusuz gecelerimde
sen diye atan yüreğimle sevdim
yanımda olmanı sarılmanı çok istedim
ama bunların bir hayal olduğunu da biliyorum
sözden anlamıyor ki yüreğim
üzülse de söz geçiremiyorum
ama madem ki sevgime inandıramadım seni
alamadım karşılık
farzet o zaman sana olan tutkum
sevgi değil bir hevesti...



Refik
28.03.2017
İstanbul