Hiç kimse değilim ben...
Hiç kimse değilim ben
Aslında bir ismim yok, bir cismim Talan bir şehirde, yalan bir acıdır yaşadığım, hepsi bu... Sen bana gelmek istiyorsun ya, ben çok oldu kendimden gideli Uçuk bir yalnızlık şimdi, bir balık kavanozda, bir deli... Hiç kimse değilim ben Ne babamı kaybettim, ne sevgilimi Zaten yoktular Sadece bir yokluğun içinde kayboldular Benim gibi... Yani, çok şey bekleme benden Hani...Seveceksen diyorum... Israr ediyorum... Git yüreğimden... Hiç kimse değilim ben Tek parça sevemedim kimseyi Kiminin saçına taktım, kiminin gözüne Hep güzel konuştum ama, kulak asmadım kimsenin sözüne... Arsızdım, duyarsızdım, aslında hep Yâr’sızdım ben Şimdi diyorsun ya, "duvara düşen gölgeni arar oldum" Arama güzel... Ben hep o duvardım da, gölgemde kayboldum... Hiç kimse değilim ben Aşkı anlatır durur birileri; İnanma... Anlatabiliyorsa aşk değildir söyledikleri Tamamı yalan... Kendine iman edip, kendine tapınan aşk müridleri Şimdi derviş mi olacaksın? Varlığın var mı ki senin, başkasının varlığında kaybolacaksın Desem... Derler ki, sus ! Bilmiyorsun... Bilmiyorum ben... Kimsin, nesin, niyesin... Bilmiyorum... Ama hiç kimse değilim ben... İstersen, gecenin bir vakti susuzluğun olurum İstersen kederli yorgun bakışın, uykusuzluğun Ne bileyim gülüşün olurum vakitsiz, özlemin gözyaşın olurum İstersen yazdığın, istersen sildiğin olurum İstersen parmağın kesilince duyduğun acı İstersen kapanan yaran, istersen emdiğin kan... Sabahın olurum mesela, gecen olurum Sustuğun sızın, sızan hecen olurum olmasına Bir tek...Bir tek Aşk deme bana... Her şeyin olurum ama... Hiç’im ben... 26.03.2017/İstanbul |
Ses ne yorum çok güzel.
Tebrikler gönülden
selâmlar..