çoban
satır zifiri karanlığım
sanma ki kelam ile aydınlanırım ben aşktan sefil olmuş karanlığın içinde kelamın çobanıyım kimi zaman büyür sürüm, kimi zamanda küçülür sol yanımın emri ile herşey görülür hayat dediğin bir parça kağıda örülüdür avuca düşen gözyaşının kelama kavuşup, hıçkırık sesinde dua oluşu umut olsada, karanlığın içinde sefil kalmış bu çoban ancak sabır denen asa ile yürür gören bazı gözler şaşıp bu hale akıl sır erdirememiş olsada yüreği yandığında biter şaşkınlığı sende bu misalin insanısın ya diler isen sürgün de buna yahut müstehak say bana ister dağda kuzuyla ister satırda kelamla, ne de olsa sevilecek adam değildir çoban |
Gönül rahatlığıyla Beğendim...
Kutlarım...
................................ Saygı ve Selamlar...