gün batar/ken saçlarında..Şiirin hikayesini görmek için tıklayın satır arası bir nokta
gibisin. büyük harfle başlamış olsam cümlenin sonunda yine seninle karşılaşacağımı biliyorum. (...) gecenin zifirinde, yüreğimde şaşı bir baykuş karanlığını.. ne tarafa b/aksa. kendine b/akıyor insan. çevir aynanı bana çevir yüreğini. kendime bakmak istiyorum ki İÇİN -den geçiyor yine İÇİM.. sesime ödünç bir sessizlik alsam, hani dalsam tırnaklarımı yemeden önce parmaklarına ki intihar ettiğin uçurumları tutabilir miyim tırnaksız.. parmak uçlarım nerede. bileklerimin yukarısını göremiyorum. yanıyorum. saksıda kurutmayacağım adını. su da vermeyeceğim ki her kelimende düşecek sayfandan benli yapraklar.. kum saatimi kırdım/ çöldeyim. düşü gördüm tabanlarımda vuslata kesik cam kırıkları. ölümle-yaşam arasında bir yere saklanmış olmak ne garip. karamsar bir lodosa tutuluyorum kapat pencereni. gün batıyor saçlarında. alışık olmadığım bir kumrallık avuç içlerimde yüzüme sürüyorum yüzün gibi.. kelimelerimde dolaşıyor yine vuslatın tınısı. yazılan tüm sözcükleri tek tek yakmak istiyorum. üstüm nikotin kokuyor. avuçlarımda mürekkep lekeleri. farkında mısın odandaki lambanın aydınlığından. ne zaman gitsen benden daha çok yanıyorlar.. (...) |
varlığımızdaki derinlik
ve biz
yeniden bedenleniyorduk
sanki yaşarken..
(...)