BİR APARKAT ZAMAN,BİR KROŞE YALNIZLIK
BİR APARKAT ZAMAN,BİR KROŞE YALNIZLIK
Kırılan zaman çerçevesi, yelkovan ve akrep ekseni. Bir kıpırtı ufuk çizgisinde, vakti geldi çığlıkların. Büyük serzenişler içimizdeki alemde, yırtılıyor yürekler aşkın mizanında. Üfle ki yansın tekrar, kor olan ruh hak etmişçesine . Silinir mi bilinmez gönüldeki izi. Kararsız kalsın, bırak ömrümüzün sonu. Sinmemiş ise sevda, yolu bilinmez. Kalmamış bir yanımız. Sağlam tasviri benliğimizi unutmuş. Zaman ve yalnızlık; dost bilinen düşman. Bir aparkat zaman, bir kroşe yalnızlık. Körebe seçilen aciz ruhumuza. Ve yerde. “Saymak yok!” dedi hayat. Nakavt! |