Sevsem...
Siyahlarını çaldım aç kuşların
yırtık akşamlarda kaldı gece suskun ve ürkek ! kendime yeni resimler çizdim gemilerini yaktım aşk’ların bir nefes kadar yakınımda ölümü içtim sessizce... boyutsuz yarınlarımın simetrik yansımalar’ından geçirip ruhumu deli sevdalarımın koynuna astım. dur demeler faydasız; suskunluk, çığırtkan bir kuş şimdi. bir aynada kalmış hayatın kör resimleri n e s e n / n e b e n, belki yeniden, tarifsiz aşkların ecel’inden koparıp alsam sevgi taneciklerini gözyaşlarımla yoğurup sana versem bıkmadan usanmadan hep sevsem, sevsem, sevsem ... |
Sevgiyle.