KARANLIĞIN KAHREDEN YÜZÜ*
Çok zarafetliydi yağmurla birleşen o sıcacık eller
Gökyüzünü izleyerek mutlu olmak isteyen gülüşler Denizin kokusuyla gönüllerde umut ararken bakışlar Kaybolan mutluluğu artık bu hayatta görmek istiyor... Bir dağın tepesinde erirken karanlığın kahreden yüzü Her bir yanımızı içten içe yarıyordu hüznün güzü İçimizi yakıyordu acının kocaman görülmeyen gözü Ah, ufukların yetim sazlıklarında bu beden ağlıyor... Mehmet Öksüz / Eflatuni Mısralar 19.03.2017 20.45 |