TEYAKKUZDA ŞİİR...
Damsız hezeyanlar ürüyor aklın kifayetsizliğinde
Bir de reşit bir acıyı mimlemişken şair. Deşifre ettiği yüreğin bakir uzamı Yine tüm sefil dizelerde tekbir getiren kalem. Âlem sancılı kalem kadar, Muteber bir imin terk edilmişliği kadar da Teyakkuzda şiir. Garip bir miladı var, Bir de dolmayan miadı sübyan dizelerin: Diz dize şair ve yazmaya dair bilumum hüzün Hele ki düne delalet aklın fıtratı Yine de demediklerine kefil Yarının tınısında saklı o zehir ki; İfratı yüreğin bir de densizliği söylemediklerinin. Akan kiri temizleyen bir şelale, Yangının müridi ne de olsa şair ve kalem; Andıkça ama anılmadığı; Sevdikçe ve sevilsem keşke demeye de meyyal, Aklın izanında kâfir bir hece: Asılı ve üç harften ibaret: Kimine göre aşk, Kiminin kınında dikenli bir gül, Yüreğin matemi bulaşmış üstüne Bir de inkâr etmediği onca yalan hazan, Yıkın ve fevri bir gölge kadar da mahzun, Şekli şemaili yitik şehirde Ötelenen şiirin mademki bağlanmış basireti. Ne gam oysa diyebilmek belli ki gaffar bir terennüm, Edindiğine şükür, Dilediğine dair niyazında saklı tüm kelam, Yandığındansa yanılmalara peşkeş çekilmiş oysa Onca zaman yine şairin kayıp yetilerinde Bir isyan bürünse de zaman zaman, Ne gam be ömür; Saklı tutsam neye yarar Hele ki yaşamak kadar zahmetli ise Yazdıklarına kanan o çocuk yürek. Bir elinde kalem bir elinde boş dünya: Düşe kalka toplarken geçmişin közünü Bir de demediklerimi söylesem neye yarar? |
muteber bir imin terk edilmişliğine dek
teyakkuzda şiir
şair teyakkuzda
aklın izanında
kâfir bir hece asılı
ve üç harften ibaret
kimine göre aşk
kimine göre ise
yüreğin matemine takılı
dikenli bir gül
harikasın
vede cansın
yüreğin dert görmesin