Paramparça
İnce belli
hüzünler geçiyor önüm sıra Ismarlama bir aşkın son dokunuşlarını yakıyorum içli bir sigarada Yorgun bir kadınım artık Ve solgun bir yüz taşıyorum avuçlarımda Kimi zamanlarda Hırçın dalgaların kucağında uykuya dalıyorum Kimi zamanda Uyanıyorum başka bir sabahına Üsküdarın... Bütün bir ömrüm kaş çatıyor artık Mor dudaklı palyoçolara Esmer saçlı çingenelere Kamburu çıkmış eskicilere Söyleyin onlara satmasınlar üç beş kuçuruşa şiirlerimi Hem bu mısralar benim değil ki Yüzümdeki çizgiler bile o’nun eseri Hatta bu yalnızlık da benim değil Eski bir şairden ödünç kalmıştı bana O’da gidince Adım değişti Örselenmiş bir dizede kaldım öylece Kırık Dökük Ve paramparça.... Özge Özgen |
Saygılarımla .