Son NakaratAklımın zulasından boşaldı zikrimin hülasası Bir fetih sonrası şükür gibi dilime dolandı Eyvallah Hû vakti ne varsa yazıldı keder üstü kader Bir bilmecenin bende saklı cevabı Kendime sorup sorup bilemediğim İçimi eşeleyip şiir niyetli sözlerin ruhumu taşladığı bir kuşluk vakti Selama durdum şair kimliğimi temaşa ederken Mecaza sarılıp üşüyen bir notun ağırlığınca ezildim Bir bilsen bestesini dudaklarımda duran güftelerin Bir sevda çıkmazında kendine sarılmak Hiç içinde hiç gibi Silinsemde affolunmaz bir cümlede vaki Biçare izinde nice canlar düştü böyle kör kuyulara Fikirsiz bir düş bu bulutlar zincire vurulmuş Yağmurlar tutsak uçsuz bucaksız bir sevgiye Benim yüreğim kaç asır önce öldü bir yâri bâki için Kutlu bir yangındı küllerinde can bulan Tan yerine umut ulanırken Uykusuz geceleri ağartan güneşi sevdi kamaşan gözlerim Şimdi dudaklarımda biriken duaları yağıyor gözlerim sen ağlıyorum sanıyorsun!.. Dua dua döküldü mukaddes sözler dilime Her kelâm bir mum alevinde söndü Ezberini bozdu ezher Kırıldı hesab-ı şarkıların Âşk kutsandı hayalden öte Her lisanda sevdim usûl bilerek adabınca Mürekkep rengi kasırgalarda savruldu adım bu son hikayenin nakaratına Nuray AYHAN... |
Kutlu bir yangındı küllerinde can bulan
Güzel bir şiir