Lise yıllarında yazılmış bir şiir hatalarım olursa affola

Bir çocuk ağlıyordu oturmuş taş üstüne
Dinledim yumurcağı ne söylüyordu bende
Bir gün mutlu olurum bende kendi ülkemde
Gariban vatanın gariban evladı bende

Bir yandan gözlerini silerek verdi cevap
Yıkılmış ata yurdum millet görüyor serap
Vatana hizmet dedi namus borcudur sevap
Sildi gözyaşlarını güldü ve dedi ahbap

Güldüğüme bakmayın kalpten üzülüyorum
Şu görünen halime bin kere ölüyorum
Ve gelecek bizimdir bunu da söylüyorum
Meşale ateşini al kanımla taşıyorum

Muhteşem Süleymanlar kaldı mı hiç yurdunda
Vatan ve millet aşkı kalmadı bir ferdinde
Ben de bir zamanlar mutlu günler gördüm de
Şimdi her gelen vurur kan yaşlıyız sürgünde

Düşündüm sordum bende hür değimliyiz yani
Acı acı gülerek anlattı tüm ahkâmı
Dökülmüştü yüzünden soluk yüzü ve gamı
Ağladım bende hepten görünce göz yaşını

Dedi kimi sayayım yıkılmış baştanbaşa
Azerbaycan, Karadağ ağlıyor hepten Bosna
Filistin’im İsrail’le baş edemez savaşta
Allah’ım yardım eyle bütün kavim kardeşe

Yıkılmış Çeçenistan komünizmin elinden
Hepten şikâyetçiler zar ağlarlar dilinden
Başlarındaki vampir insanıysa sülükten
Yok, oldu mazlum kanı o caniler emmekten

Bitirdi son sözünü ah çekerek yürekten
Müslümanlar yıkılmaz kuvvetlidir bilekten
Tunçtan bir kalkan giyer imanı ise çelikten
Bize İslam yaraşır inanmalı gerçekten
01/01/1994 Muammer KARS