Sabretmez Oldu GönülBunca sıkıntılara, göğüs gerip durdukça Candan ödün verirken, sabretmez oldu gönül Çektiği çilelerin, hüznü dibe vurdukça Günden güne erirken, sabretmez oldu gönül Öyle kalındı duvar, uğraştı yıkamadı Sınandı yıllar boyu, içinden çıkamadı Engelliydi yolları, gediği tıkamadı Yönüne çevirirken, sabretmez oldu gönül Böyle ağırken yükü, taşımaktan yoruldu Ezilip büzüldükçe, can evinden vuruldu Hangi tarafa dönse, aleyhine kuruldu Üstüne devirirken, sabretmez oldu gönül Dirense de boşuna, ne başı var ne sonu Ne zaman derdin açsa, hep kapatıldı konu Suskunluğun içinde, anlamadılar onu Ağzında gevirirken, sabretmez oldu gönül Selameti beklerken, yıllar su gibi geçti Bahar uğramaz iken, mevsim hep kışı seçti Dolup boşalan testi, kendi suyunu içti Hep başa evirirken, sabretmez oldu gönül Nesrin Önem 01 03 2017 Tekirdağ |