EZDİN GEÇTİN, GÖRMEDİN...
Yâr bugün sensizliğe, gönülsüzce uyandım
Özleminin rengine, gözyaşıyla boyandım Yalnızlık ömre zindan, boyun büküp dayandım Gönlüme kelepçeyi, vurdun geçtin durmadın. Ben bu aşkın gülünü, çöllerinde var ettim Sen vafasız çıksan da ben kendime yâr ettim Kimseye diyemedim gecelerce zâr ettim Yoluna sevda serdim, ezdin geçtin görmedin Gönlümün yarasını kendi elimle sardım Sonumu göre göre ben sana kendim vardım Aşka düştüm düşeli sinemi korla kardım Cehennem mi yureğin, yakıp yıktın sarmadın Sana gitme demiştim, hep yanımda kalsaydın Nerede yurdun senin, bir kez haber salsaydın Şayet dönmeyeceksen bari canım alsaydın Ölümüne sevmiştim, niçin halim sormadın Sevdiğim yollarını hala gözler dururum Ümitle seni özler, gelmez isen kururum Başka bir yar istemem, kalbe kilit vururum Ne yapsam yâr aşkımı birgün olsun görmedin Şu gönlünü gönlüme sevda ile vermedin Ayşegül BAHÇECİ 28.02.2017 |
Ezilmez şair şiiri ile var olur aferin