Ay Salkım Salkım Üstümüze Düşerdi
Ay salkım salkım üstümüze düşerdi
gecenin sessizliğine inat ve biz gözlerimizin ta içine bakardık önce saçlarına dokunurdum sonra yüreğine her tarafımızı ateş basardı... Yalın ayak yürürdük yaz geceleri yerde toprak, yukarıda biz toprak son örtümüz bizi sımsıkı kucaklayacak, bir avuç güzellik... Bazıları sevmese de biz hiç aldırmazdık ağustos böceklerine para pul da istemezlerdi zaten konserlerinde karınca çalışsın dursun onların şarkıları gece gündüz dillerde... Her hilal benimdi her dolunay senin bakışlarımızla elli kere yüz kere fotoğrafını çekerdik üstümüzdeki ve gecedeki gizemin sapına kadar Laz bir türkü takılırdı dilimize ’’Baban beni babamdan da bir kerecik istesin’’ iki satır okur bırakırdım türkücülere saygımdan zaten bilirsin hiç şarkı sözü kalmaz aklımda... Gecenin sahibi ilhamlarımızı eksik etmezdi karanlıklar aydınlıkla buluşmaya giderken kuş sesleri huşu ile sabahı bekler aman Allah’ım aman ruhumuzdaki ve çevremizdeki bu nasıl güzellikler ben beklemezdim bir kaç satır karalamak için belli mi olur çok sık gelmez zaten yüreğimizde misafirliğe esin hanım ile ilham beyler heyecanlanırdı birden bire cebimdeki defterim sayemde sevgilisi kalem ile buluşacak ya haspa kaldıysa ona akıtacak terim... Sabahın süt beyaz aydınlığı ve güneşin mızrakları yakaladığı zaman evimizi unuturduk gecenin dinginliğini ve gizemini parlatmış olurduk yüreğimizdeki sevgi dolu zemini... |