Sonsuz kış artık
ne söylesek de boş
çocukların hikayesiz kabirlerine
kül başlı kuşlar düşüyor teker teker
kar küle dönüşüyor
kül kara
bu mevsim dünya yüzyıllık hicrana gebe
bu mevsim
kül başlı kuşların azap konseri var
yer altında...
gökyüzünde...

öyle bir kar fırtınası ki bu
göstermiyor hiçbir güzelliği bizlere
ölüm kol gezer caddelerde
ansızın
umulmadık saatlerde
canlı bombalar ölümü emrediyor
ruhsuz siyanür ağaçları gibi
sahi
siyanür ağacı diye bir ağaç yok ki
illaki saçmalarsın her şiirinde
dök artık ceplerinden o anlamsız imgeleri dök !
hiçbir şiir anlatamaz kül başlı kuşları
şehit cenazelerini
çocuk ölümlerini
ne sen anlatabilirsin o acıyı şair
ne o imge çöplüğün.

bu mevsim
kül başlı kuşların azap konseri var
yer altında...
gökyüzünde…

ne bir ses var ne de bir renk
sadece buz tınlamaları düşen
kül başlı kuşların kanatlarına ...

Ayşegül A. Karagöz