MUTSUZLUKTAN ÖLÜNMÜYOR*
Beden yaşlanmazken, içimizdeki dokular tir tir titriyor
Kaç pencere yüzümüzün gölgesine tek tek kapanıyor İncinen ruhlar, titreyen avuçlar ardı ardına durmadan terliyor Kahrolası felek herbir yana bedenleri savuruyor... Anlatmak ister bu gönül mutsuzluktan ölünmüyor Arkada kalan yetim cümleler çokça olgular öğretiyor Nehrin akıntıları içimizdeki yalnızlıkları serinletmiyor Mumla aradığımız huzura artık hiç kimse inanmıyor... Yalancı bulutlar geçmişin acılarını bütün olarak karartıyor Sessiz geminin dumanı hala göz ucumuzda hüzünle tütüyor Yalnızlıkları ne kadar anlatsak herşey faydasız kalıyor Virâne bırakılan yüreklerle mutluzluktan ölünmüyor... Mehmet Öksüz/ Eflatuni Mısralar |