bir oturuşta 3 kişiyi öpebilen bir uzmandı,kül devriydi
kuş bakışı bakardım ona mescid’i aksa’yı gözlerinde görmüştüm
kahvrengiydi,ve teninden büyüktü,abla derdi teni,
karnındaki büyük beni olmasaydı
uzaydan sadece çin seddi görülürdü
ben onu gördüm.

benim doğrularım 1,76 cm yi geçmezdi
ona da söylemiştim bunu
herkesi döven bir adamın
ilk vuruşta yere yıktığı bir adamdım,
yere kapaklandığım da anlardım
bazı yumrukları hızlı yememek gerektiğini
açtım,açıktaydım
geldin beni ayağa kaldırdın
cebime harçlık olsun diye dudaklarını koyardın
göçebe dudaklarını
her gün duvara yapıştırıp kanattığım
dilinle beni tehdit eden
uçmayı bilen dilinin sakladığı her şey
şimdi masanın üstünde
kalbimin üstünde
ki bilirsin ben her zaman sana inanırdım
tamam ibadetlerimi yerine getirmesem de
inanırdım sonsuz bir at gibi inanırdım
atın nallarından kurtulup ilk defa çime bastığında
o hissettiği his
o hisin içine sıkışmış iki kelebek ki biri eşcinsel
iki kelebeğin ömrünün toplamına denk gelen bir an
ki o an için safra kesemi bedavaya verip
ömrümden 3 yılı sokak çocuklarına bağışlayabilirdim.
bilirsin ben daima büyük odalardan kaçtım
oda dediğin balkonlu olacak,
ki balkonlar evlerin intihara kalkışan çocuklarıdır
kuş misali, bitebilen bir pilin bitebilen bir ilişkiden üstünlüğü
enerjinin korunma yasasından önce aşağılık olma prensibinden gelebilir.
atları bulutlara bağladığın gün
beni öldürdün,
elimde bir şey bırakmadın
artık dudaklarımı kiralayacağım
yeni nesil orospu çocukları ve yeni nesil antideprasanlara..