Mavi olmak
Bir hayli zaman geçti
Yaşlı bir balıkçının ağına takılalı düşlerim Sonra denizle konuşmaya başladım Zaman geçti Gökyüzü olmak istedim Güzeldi mavi olmak Gülümsedi deniz Sonra kuşları özgürlüğüne bıraktım Onlar uçup gitti ben baktım arkalarından Çok zaman geçti Eskidi eşyalar Kapılar gıcırdıyor mesela Aynalar kırıldı yüzüm’de Tozlu raflara kaldırdım yalnızlığımı Adımı karanlık sokak aralarına bağışladım Yüzüm’de eskidi zaman Sonra Tinerciler gençliğimi resmettiler Islak Ve nemli duvarların üstüne Bu ben değilim dedim Güldüler Sarhoşlar sol omzuma dokundu Bağırdım Duymadilar bile Bende duymadım sesimi Sonra Sokak arası kaldırımlara şiirlerimi yazdı şairler Onlarda eskidi dedim içimden Adım bile yoktu ben yoktum hiç bir satır’da Güldük denizle beraber Mavi mavi küfrettik şairlere Bir hayli zaman geçti Sonra adım yalnızlık oldu Kuşları unuttum yüzümü çizdim denizin üstüne Gemiler gelip geçti üstümden Öldüm kaç kere ama Öldüğümü kimseye söyleyemedim... Özge Özgen |