Özlüyorum
Ayıp mı? Özlüyorum! Belki fakir yaşardık
Ben, ilimi… Köyümü… Obamı özlüyorum İlimde çağ atladık birçok şeyi başardık Çalı çırpı yaktığım sobamı özlüyorum Hep türküler söylerdik öyküler kata kata İhtiyaç da duymazdık bir bineğe bir ata Azık götürmek için tarladaki ırgata Öğlene varmak için çabamı özlüyorum Samimi insanları tertemiz bir yüreği Anamın pişirdiği tereyağlı böreği Koyunu kuzuları hem kazmayı küreği Tığları savurduğum yabamı özlüyorum Dik duran o başları bükülmeyen bileği Yamalı pantolonu düğmesiz bir yeleği Soba üstünde çayı saratları eleği Otuz beşinde ölen Abamı* özlüyorum Damda karı kürüyen, bulgurda taşı seçen Çoluk çocuk ne varsa eskide gelip geçen Orakla ekin biçen tırpanla çayır biçen Yüzü güneşte yanmış babamı özlüyorum 26.01.2017 *(Anadolu’nun bazı bölgelerinde Anne demektir) |
Kalemin , yüreğin var olsun şairim.
Sevgi ve sağlık dileklerimle..