Aynen öyle değerli üstadım; şiirde geçen (Ben Sivas/Gürünlüyüm, 12 Yaşındayken İstanbul'a geldim) orta Anadolu yöresine ait bu kelimelerin hiç birini çocuklarım bilmiyor. Ki, Hepsi Üniversite mezunu. Belirtmiş olduğunuz gibi, bunları bilen son nesil bizleriz. Şimdilerde hem tarım ve hem de hayvancılık daha modern yapılmakta ve söz konusu aletlerin hiç birisi kullanılmamaktadır. Şiiri her ne kadar kendi adıma yazmış isem de asıl anlattıklarım çocuklarımdır. Selamlar

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Çok değerli üstadım; Subaylıktan emekli bir dostum Facebook'ta Gurbette çocuklar büyür. Baba ve ana onların memleketleriyle haşır neşir olmasını ister! İşte durum... Diye yorum yapmış. Ben de, okuyucular her nekadar bu yazılanları şairin düşüncesi gibi algılasa da, asıl kastedilenin, köyüne tatil için bile gitmek istemeyen çocuklarıdır. Diye cevap yazdım. Şiiri yazarken hislerim de böyleydi. Ancak, biliyorum ki, memurluktan emekli olanların, emekli olduktan (Hele benim gibi 12 yaşından köyünden ayrılıp yarım asır) sonra köy hayatına adapte olmaları oldukça zor. Bu durumun müstesna örnekleri var; o yorumu yapan subay emeklisi dostum ve sizin gibi üstadımız... Elbette ki, insanların tek dünyasının iş, eş ve dijital bilgisayar veya telefonlarının olması çok büyük engel olsa da dediğim gibi müstesna örnekleri ve benim gibi sadece hayal kuran örnekleri de yok değil. Saygılar sunuyorum