KÛHEYLAN DURUŞLU OĞUL
O senin üstündeki nedir oğul ?
Bir yıldız, bir de ay var. Şimdi pek seçemiyorum buğudan, Göndere çeksinler ki, sen de gör, Üstünde resmin var…! O senin kiraz duruşun mu oğul? Ellerinde “can” kırmızısı var. Şimdi pek tutamıyorum fersizlikten, Sela’yı okusunlar ki,sen de duy, İçinde halâ sesin var ! O senin kûheylan duruşun mu oğul ? Gözlerinde parlayan kor bir ateş var, Şimdi dokunamıyorum yanarım diye, Dünya yansın ki,sen de gör, Üzerinde halâ ateşin var ! Eyyy kûyehlan duruşlum ! Kiraz kanlım, Delikanlım… Nedir senin o üzerindeki ? Aymıdır, yıldızmıdır, kanmıdır ? Yoksa gözümden esirgediğim Vatanmıdır ? Koynumda sakladığım, Bu al bayraksa eğer… Üstünde; Resmin var,Cismin var, Ateşin var, Sesin var, Ama doymaz bir türlü küffar… Bombalarını kinle parlatanlar. Şehitsin ya… Öldüremezler seni ! Kanını akıtırlar, Rengin kalır… Canını alırlar, Şarkın kalır… Sen, şahadet şerbetini içerken; Geride, Bir Ülkem...! Bir de ben kalır…! Ülkemin koynunda, sen ! Benim koynumda ise; Koca bir dağ parçalanır ! Oğulllll... Müşteba Güneş |