Rubai isimli eser yine vecize-i belâgat a bagli olup bir birinden bagimsiz dortlüklerden olusmaktadir.

#

An gibi hatırlarım mazideki dünleri,
Bol çileli yaşamışım inan ki o günleri,
Boş ver deyip te açtım geleceğe yelkenleri,
Zaman denizinin ilerisinde bekliyorum artık tüm ümitleri,
......
......
.......
Buluttan yüksekçe bir dağ, bırak bulut kıskansın,
İsterse ağlasın gözyaşları sel olsun,
Bırak ta her yer onun gözyaşları ile ıslansın,
Ve sonunda mutluluğu bir sıcak çiçekte bulsun.
......
....
.....
Bir taş olup yuvarlansam derede,
Bir kuş olup ötsem bir pencerede,
Bir tebessüm olur mu ki bana bakan yüreklerde,
Zımpara olup kaysam tüm kötü pürüzlerde.
......
......
......
Dünler hüsranla bitse bile,
Yarınlarda umut bekler hepimizi,
İnsan kara düşünceleri sile sile,
Umutlarına açar yelkenlerinin hepsini,
......
.......
.......
Bir kenar da sert esen rüzgar örselerken bedenimi,
Diğer taraftan güneş eritip te çalıyordu sevgilerimi,
Koca bir umman yuttu bütün hayallerimi,
Sonunda feleğe yenik düştüm bıraktım ellerine kendimi,
......
.....