Öyle sandım...Öyle sandım... Herkes gökyüzüne bakardı ama seninki bir başka akardı maviye... Herkes teninde bir ateş taşırdı ama, senin sıcağın cehennem narıyla yarışırdı... Herkes adımı kolayca söyler çağırırdı belki ama, sen... Sen söyleyince kalbim çıkacak gibi olurdu yerinden... Öyle sandım... Yani inandım be gülüm... Hani sokaklarda bombaların patlamadığı Çocukların oynarken mayına basmadığı Ne bileyim dost yüzlü dost bakışlı insanların karşılaşıp selamlaştığı ülkem gibi Yurdum vatanım gibi bildim seni...İnandım... Onca nefretin arasında, onca yalanın, sahteliğin riyakarlığın Cebinde aşk taşıyan şair gibi, yazdığım şiir, sevdalandığım şehir gibi... İnandım... Öyle sandım... Herkes çekip giderdi hayatımdan ama, gitmezdin sen... Herkes sövüp dururdu ardımdan Alçakça, haince vururdu sırtımdan belki ama, vurmazdın sen... Herkes... Herkes söver gibi aşka, sadece tende kalır, öldürürdü ruhunu ama Dokundukça parmak uçlarında hayat bulurdum ben... Teninde yaşatırdın beni, soluğum olur, nefesim olur, sesim olur Öldürmezdin sen... Öyle sandım... Vira bismillah! diyen balıkçının nasibindeki dua gibi Atınca oltamızı bu aşk denizine Boş dönmeyiz derken... Yolunu kaybetmiş bir yunus gibi, sahile vurdun beni... Asırlık çınarın kökleri gibi sağlam bizim yüreğimiz derken... O çınarın dalından çektin, kopardın... Savurdun beni... Her şehir talan olurdu belki, her bina yıkılırdı depremde ama Sarssa da bakışların olmadık zamanda beni... Yıkmazdın sen... Öyle sandım... Sen başka biriydin... Sen aşka öyle biriydin... -Ki çizerdim yazdığım bütün şiirlerin üstünü Silerdim senden başka bütün isimleri Üstüme bulaşan şehirleri telaşla silkelerdim ceketimden... Herkes ağlardı ama, sen ağlayınca gök delinir sele kapılırdı yüreğim Herkes üzülür, canı yanar herkesin, herkes kanardı ama Sen susunca, sen dudağını bükünce, sen küsünce bana... Sabaha secdeye dururdu gece Niyazım olurdun Aşk derler ya hani, yakar kavurur Sen benim o aşkta zemheri ayazım olurdun... Öyle sandım... Çıkmaz sokağa girmiş iki tesadüfdük biz Bizden yola çıkıp, bize giden, bizde yorulan, bizde dinlenen... Olmasan da sensizliğin aciz kaldığı Olmasan da yalnızlığın sustuğu, olmasan da... Bir türkünün seni anlattığı Koskoca bir şehrin her sabah sana selam verip Sana uzattığı bir eldin sen... Her şey giderken Yola düşerken umudu bir annenin, yaşlı bir adamın merhameti Ya da cebine koyduğu sevinci bir çocuğun... Onca giden şeyin arasında gel/din sen... Öyle sandım... Yani... Yani inandım gülüm...İnandım... Oysa herkes dalıp gidermiş senin gözlerine Sevebilirmiş herkes seni Herkes kırabilir, sarabilirmiş kolayca yaranı Herkes çağırabilirmiş pervasızca seni Gidebilirmiş senden... İnandım... "Herkes parmak uçlarında ezber yapabilirmiş coğrafyanı..." Ne bileyim mesela herkes dudağını.... İnandım... Ben senin saçlarının telinde kalan... O tek yalandım... İnandım... İnandım... Ocak2017/İstanbul ... .. . |
Kalemin susmasın usta
____________________________________Selamlar