Zamanın en kuytu vaktinde geldin
Kalbim paramparça gözlerim taşkın
Bir tatlı bakışla yüzüme güldün
İzbede umutsuz gezerken, şaşkın


Yeni doğan güne heves bitmişken
Benliğim cismimde yitip gitmişken
Mutlu günlerime veda etmişken
Kendimden bir haber yaşarken, düşkün


Ne halden bilenim ne özleyenim
Benimle mutlanıp hem sızlayanım
Kalmadı ardımda yol gözleyenim
Kahreden yoksunluk başımdan aşkın


Takatim tükenip yoksunken fer*den
Son çare bir medet beklerken pir*den
El verip kaldırdın düştüğüm yerden
Cana şenlik oldu doyumsuz meşkin


Gözlerin gözüme değdiği anda
Taptaze filizler boy verdi canda
Zemheri ayazı kaldı bir yanda
Baharda kükreyen sel oldu coşkun


Pembeye boyandı dünya gözümde
Hüzün tutunamaz oldu yüzümde
Adın umut diye çağlar sözümde
Hayata döndürdü bitimsiz aşk*ın


Dertlerden azade günler getirdin
Fikrimdeki naçar hali bitirdin
Sevdanla başımı göğe yetirdin
Açınca kapıyı gönlünde köşkün