Alaca Karanlıklar
Şafağı türkülerle karşıladık hep biz seninle,
Alaca karanlıklar umutları söndürmedi hiç, Uzun bir sevda da yitirilmiş tutkulara benziyor, Yaşadıklarımız, Hüznü ve acıları hiç tanımazdık... Şimdi bir kadın ağlıyor; Sabahın ilk ışıkları odanın içine düşerken, Sessiz bir HAYKIRIŞ, Bir yalnızlık ürpertisi yüreklerde olan... Oysa Sen, Sen; dağçiceği, Sen; çocuk kalplerde sevinç, Sen; suskun gözlerde umut, Sen; dağlanmış yüreklere serpilen SU, Sen; umutları tükenmiş bu yaşam içinde bir NEFES gibisin. Sen; aslında sen, Sen bir sevdasın bizim için... Bilmiyorsun! ... |