Kıymetli Halil Şakir (TAŞCIOĞLU)
Çocukluğumda (Yozgat – Sorgun) Haziran ayı-nın on beşine kadar buzlar çözülmezdi… Bir yere gidilecekse “Hele buzlar çözülsün de” derlerdi… Konya’da dahil Aralık’ın başlarında, tüm Bozkır beyaza keserdi. Yol belli olmaz, bel belli olmaz, kar izleri anında kapatırdı. Gökyüzü buza keser, kuşlarda yuvalarında titreşirdiler. Bazen çatal kapımızın önüne çaparlar gelirdi. Bende onlara ekmek verir, onlarda bana patik verirlerdi… Kasabanın yaşlıları kapı önünden geçerlerken, “Oğlum Eymirin iti gibi ne bekliyorsun, hasta olacaksın” öğüdünü verir, kulakları ellerinde yürür giderlerdi…
Sizin yüreğinizi vuran, o sığırcıkların üşümesidir. Kar, boranda odunu, kömürü olmayan insanlardır. Şiirin altındaki sitem başkalarına üzülmektir. “Bahçemiz gelin olmuş” ne de güzel oturmuş bir cümle… Üstadım; Anadolu’yu, kışını, dipisini, bal tadında anlatmışsınız.
Saygılarımla, kal sağlıcakla…