İnsanların iç güzellikleri aydınlatsın dünyayı.
Nefesler huzur versin.
Fırtınanın derin sesiyle incinen ruhlar
Esen poyrazın sertliğiyle
Eriyen kalpler olmasın...

Yetim kalmadan mutluluk koksun kahkahalar.
Devasal ömür ısmarlarken hayattan
Güneşin olsun seni aydınlatan
Toprağa ektiğimiz nimetin fidanını
Artık, huzur yaprakları süslesin.
Bir aş tabağın kıymetini bilerek
Gökyüzünü renk renk izleyerek
İnsana değer verirken
İki kere düşünerek değer vermeliyiz.
Çünkü hayvanlar hiç üzmeden
Sadık oluyor insana
Ve hiç bir yüreği acıtmadan
Nefes soluyorlar bu evrende...

Karanlıkların merhemi aydınlık olurken
Ruhlarda barınmadan bitsin matemler
Güzel yürekler ebediyete kadar
Kırık kanatlara gölge olsun.
Hadi bırak
Güneşin olsun seni ısıtan
Kahkahalarla dolsun bedenler
Gözler ağlamak yerine, şu üç günlük dünyada
Gülücükler saçsın herbir yana...

Mehmet Öksüz