Doğa Sahnesinden Hayata Bakış
Doğaçlama bir oyunmuş hayat,
Ne plan ne senaryo ne suflesiz. Balıklama dalmak her sabah nefessiz... ’’Ne çıkarsa bahtına’’yı toplamak, Ertesi seherlere senetsiz-sepetsiz... Günübirlik yaşamakmış hayat, Oyunun en heyecanlı yerinde. Başrolde herkes,başrolde sen! Ani kararlarla makyajsız selamlarken Ve kostümü bilmem kaçıncı yüz yıl mahsulü... Sinsice basarmış kahkahayı hayat, Rol icabı tokatlayarak... Tekrarlanan sahneler... İnadına direnmeler... Direnmeler düşüp kalkmalara, Tozunu yutup tozutmalara... Doğa sahnesinde hayat oyunu, Ta ki!...kapanıncaya dek perdeler. Özlem Pala |
Sn.Meselci şiir yorumunuza ayrıca teşekkürler.
Sn.İrfan Koçak, yazımınız çok güzel.Teşekkürler.
Saygılar bütün gül yüreklere...