Neyse Boş Ver
Söylenecek çok söz var ama olan oldu
Boşverlere saplanmışım, neyseler yol vermiyor Ne kadar kızıp, kırılsam da önemi yok Yenik düşerim içten bir gülüşüne Sözler sükût olmuş suskunluklarında İçinde birikmiş neyseler, tavan yapmış Neyse konuyu kapatalım. Boş ver beni, uzatmayalım Düşünme sende! kus içinde ki kini nefreti Sustukça, neyseler yeni neyseleri takar peşine Keşkelerin pişmanlıkların nöbet tutar kapında… * Girersin dönüşü olmayan yollara Yüreğin pişmanlıkların, Pişmanlıklar neyselerin Neyseler keşkelerin çıkmazına girer Düşüncelerin karmakarışık bir hal alır Beynin ve yüreğin bayrak açar, savaş ilan ederler Neyseler ve keşkelerle dolup taşar, zavallı yüreğin… * Yaşanmışlıklar bir tarafta Yaşanmamışlıklar diğer yanda Pişmanlıklar diz boyu Keşke yaşamasaydım Ya da lanet olsun keşke yaşasaydım Düşüncesi hâkimdir benliğimizde. İki arada bir derede kalır Kaygılanır tasalanırız Niyetimizi belli etmesek de Hadiseler tercihlere Tercihlerde önüne geçilmeyen olaylara gebedir… * Unut! Dünü, Bu günü Ve umutsuz yarınları Başa çıkamazsın. Önce neyse der susarsın. Arkasından kabullenir “peki” dersin. Hayat biriktirmiştir içimizde neyseleri Ve gidenler gelmeyecektir geri Neyse! Boş ver! * Neyse, Boş ver diyerek sustum, bana susmak düşer Susmak, kendini unutmaksa eğer Ben kendimden geçtim, geçmem senden Hadi durma sende sus! Geç kendinden, geçme benden Neyse ki sustun! Sustum Sustuk hep bir ağızdan Neyseleri boş verdik… * Konuşacak söz kalmamış, tükenmiş tüm özlü sözler Sözleri bir araya getiren harfler de alfabeyi terk etmiş Her harf, intikam alırcasına yan yana gelmiyor yenmiş bizi Harfler bize, biz kelimelere yabancıyız Usulca anlatmak istiyorum. Aynı değil miyiz artık Neyse! Boş ver! Susuyorum… Mustafa KARAAHMETOĞLU 07.01.2017 |