vatandaşlık kavramının ülkemizde içinin boşluğundan dert yandığım zaman dilimi içinde kaleme aldığım bir şiir. Bir vatandaş düşünün ki kendinden başka hiç bir sorunu dert etmeyen bir halde yaşamakta, suç işlemekte, suçluyu övmekte, vatandaşlık vazifelerini ve sorumluluklarını hiçe saymakta, bu olmasa gerek vatandaşlık.

Vatandaş dediğin;
Vatan gibi olmalı,
Öyle sağa sola bakmadan,
Dik durmayı bilmeli,
Üç günlük dünya demeyip,
Bir dem sorumluluk almalı
Zalim zihniyetin karşısında,
Zulme kamçı vurmalı,

Vatandaş dediğin;
“adam gibi adam” olmalı,
Kendi hırsı değil düzen hırsı olmalı
Rantı değil paylaşımı gam etmeli,
Günü kurtarmak yerine,
Umut için savaşmalı,

Vatandaş dediğin;
Toprak gibi olmalı,
Kabullenmeli her şeyi,
Dili dini ırkı ne olursa olsun,
Ben’den uzak durmayı bilmeli,
Geçmişe takılıp kalmadan,
Yarını yarınları düşünmeyi bilmeli,

Vatandaş dediğin;
Su gibi berrak,
Tatsız vede kokusuz,
Kısacası bir içimlik olmalı,

Vatandaş dediğin;
Hayır’dan anlayan, hayır/sever olmalı,
Tarihten haberdar, coğrafyadan yer bulmalı kendine,
Elle değil öz’le barışık,
Söz’le değil, göz’le tartmayı da bilmeli,
Tarihin vermişliğiyle geleceğe bakmalı,
Karanlığın yorgunluğunda kaybolmadan,
Aydınlığın enerjisinde güç bulmalı,

Vatandaş dediğin, vatan gibi olmalı….
Vatandaş dediğin, vatandaş gibi olmalı….

17.05.2016
Erdal EBEM