DÜŞME KALBİMDEN
düşme kalbimden
eğer düşersen dağılırım ufalırım öksüz bir kar tanesi gibi eririm kalkamam yerimden kalksam düşerim. duvarlara tutunamam avuçlarımın sıcağından tutuşur yanar yıkılırlar düşme kalbimden düşersen incinir kalbim damarlarıma sızan ateş Yakar beni içten içe Yıkılır boğulurum hüzünlerimin denizinde düşme kalbimden düşersen sende tutunamazsın varamazsın bir daha sen diye atan nabzıma aşk tohumlarını ekemezsin çiçeklenemezsin bir daha orada dokunmak isteyecek dudakların dudaklarıma ama dokunamayacaklar çatlayıp kanayacaklar kendilerince gözlerin beni görmeyecek bir daha uyutup sallamayacağım seni gözlerimin beşiğinde susacaksın hep tek başına seni ayaz vuracak çatlatacak döneceksin alaz topraklara bir gün gelecek belki göreceksin gözlerinle dalgalarımın vuruşunu başka kumsallara önce önemsemeyeceksin kalbimden düşüşünü beklide ya sonra gelecek bensiz günler her gün onlarca tokat atacak suratına Sabahat Çelik |
ŞİİRDE ANLAMA YÜCELİĞİ İNSANDA YÜREK SESİ OLURSA YÜCELİR…
Kutlarım..
……………………………………Saygı ve Selamlar…