AĞITLAR ALEVLENİYORDU*
İçsel bir yangınla
Senin uğrunda hep yandı yaralı yüreğim. Yüzümde acı izlerin tortusu kalmış. Acı gülüşlerim Bir ırmağın uçsuz derinliklerinden Ağıtlarla alevleniyordu göklere doğru... Ağır adımlarla ilerlerken bedenim Hadi anlat içindeki sıkıntıları Bedeninde dert ettiğin acıların Adını saklamadan haykır bana... Biliyorum... Yaşadığın şehirden hep uzak kalarak Seni hiç korumadan acımasızca terk ettim... Seni o kadar çok severken Bir anda tüm kapılarımı kapattım gözlerine. Hiç düşünmeden Seni yapayalnız ulu ortada bırakarak Çok uzaklara doğru yol aldım... Affet beni nefesim Unutma sakın... Seni, hep ruhumla sevdim En güzel sevgiyi seninle yaşadım. Gün aymadan, güne merhaba demeden Tüm zamanlarda nefesimin sahibi oldun... Mehmet Öksüz |