NAZLIM
BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-537-
537-Adnan Özcandan NAZLIM Nazlım senden aldım ben bu yarayı İçerimde iyileşmez ur oldun Benden uzaklaştın açtın arayı Çektiğimi görmeyen bir kör oldun Niye böyle vicdansız bir yar oldun Gönlümün köşküne davetsiz girdin İstediğin buydu murada erdin Ne ben seni ne sen beni bilirdin İlk görünce yüreğimde var oldun Kayıp oldun birden bire sır oldun Çaresizim elim kolum bağlandı Sana varacağım yolum bağlandı Önüm ardım sağım solum bağlandı Dört yanımda çevrili bir sur oldun Adım başı boran oldun kar oldun Der ÖZCANDAN seni arar bulurum İl, il dolaşırım sorar bulurum İğne deliğini tarar bulurum Yar sen bana namus oldun ar oldun Yüreğimde sönmeyen bir kor oldu Adnan ÖZCANDAN ********************* Adnan ÖZCANDAN ********************* 1960 yılında Adana’nın Kozan ilçesine bağlı, Acarmantaş Köyünde doğdu. Baba adı Ali annesinin adı Fatma’dır. halk aşığı olan Adnan Özcandan, severek evlendiği eşi Birgül hanımdır.Özcandan çiftinin Alişan ve Ruhtan ismini verdkleri iki çocukları vardır. Kozan Vergi Dairesinde memur olarak çalışan Özcandan, sayısız aşıklar festivaline ve şiir etkinliklerine katılmış 1995 yılında Milli Prodüktivite Merkezi’nin açmış olduğu şiir yarışmasında Türkiye genelinde 1.’lik ödülü almıştır. BİZİM KÖYÜN MUSASI, AYBÜKE ve ELİFLERİN GÜZELİ adlı 3 şiir kitabı bulunmakta olan şairimiz aynı zamanda Kozan Otağ TV’de Türkü Pınarı isimli program yapmaktadır. ********************************** NAZLIM Yaktın nazlım beni küle çevirdin İçimde yıkılmaz, sağlam yer oldun Kayaları deldin, dağı devirdin Yağlı urganlarda, dertli ser oldun Hem idam fermanım hemde dâr oldun Del eyledi yanağında gamzeler Bakışın ok olur yüreğim deler Bakarsın şu felek bize de güler Bazen yola bakan, gözde fer oldun Bazan da anlımda, tuzlu ter oldun Ne sevdiğin belli, ne de saydığın Doğrumu sanırsın, elden duyduğun Yetmedi mi nazlı tefe koyduğun Benim şu gönlüme, halay bar oldun Kendince sevindin, itibar oldun İnleyen nağmeler, geçerken fasıl Elbette biliriz, erkân ve usul Nasılda tutuldum bir bilsen nasıl Deli yüreğimde, yanan har oldun Sevda bahçemde de iftihar oldun Yollarımda keklik gibi sektin de Şu kalbime, Tuna olup, aktın da Gözlerime uğrun uğrun baktın da Aşkı tutuşturan, alev, nâr oldun Özlemle kavurdun, ah-ı zâr oldun Seni tanımayan, düşerken derde Gözlere çektirdin kalın bir perde O benim sevdiğim, cananım nerde Gözler kamaştıran, parlak zer oldun Hani ulaşılmaz, yüce, zor oldun Lüzumsuz, Nazlı’na, kızdığın yeter Bu yüzden hayattan, bezdiğin yeter Bu sevdadan hile, sezdiğin yeter Acı söz söyleyen, korkunç mar oldun Saz, cura, ve cümbüş, dertli tar oldun Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ SER: Baş DÂR: İdam sehbası FER: Gözdeki güç ,takat, ışık MAR: Yılan |