ŞİMDİ KENDİM YAŞIYORUM
Aralık ayının ayazında üşüyorum
Dışarıdaki keskin soğuk Gözlerimden yaşlar döküyor Kar tanelerini sayıyorum Ben sana yakıştıramadığımı Şimdi kendim yaşıyorum Bulutlara sarılan soğuk rüzgarlara karşı İç çekip gülümsemek istiyorum Sende umutsuzluğa düşme sakın Taht kurdun gönlüme Hiç bir şey engel olmasın sevgine Yüreğimi saran ateşinle Sigaramı yakıyorum Savruluyor küllerini yakalayamıyorum Hani bir başkaydı ya o aşk Işte ben onu yaşıyorum Aralık ayının puslu havası Ürpertiyor içimi,korkuyorum Martılara takılmış gözlerim Seni düşlüyorum Işık tut kaderime Sensiz olmuyor be birtanem Üşüyorum,hep seni sevip Bu gizemli GECENİN sabahında Yokluğuna şiirler yazıyorum Kalbinin kırık parçalarını topluyor Yarına el sallıyorum Y. Szgn |