Yağmalanan tenim
Kalkan olamamışsa yürek talanıma
Kendi yalanıma inanıp
Kılavuz seçmişsem kargayı
Peşine gitmişsem gönüllü
Göklerden yere süzülüp
Mazgallardan sızmışsam çukurlara
Bu ölümün dibine kadar sahibiyim
Bölüşemezsin

Orospu bir düzenin piçi olup
Ses çıkarmamışsam mazlumun ahına
Ulaştığında arşa özlem yangınları
Sus demişsem çığlık çığlığa sevdaya
Ve kırk yerden düğümlemişse sözün sesini
Bu ölüm benimdir, hakkımdır
Bölüşemezsin

İzin vermişsem sınır ihlallerine
Mecburiyet caddesine bağlayıp ömrümü
Damar sokağında alyuvarlarım
Akyuvarlarımla çatışırken
Nişangâhına girmişsem direnmek yerine
Hücrelerimin yıkılmasına
Bu ölüm benimdir
Bölüşemezsin.

İçtiğim kızılcık şerbetinin
Kadehlerini kırdığım sabahsız gecelerde
Sövmüşsem şarkının segâhına dümdüz
Vurulmuşken celladımın puşt gülüşüne
Hakkım yok kimseye siteme
Bu ölüm benimdir
Anamın ak sütü kadar helâldir
Bölüşemezsin...

Hava Köseoğlu