TenhalarÇözdüm hayatın sırrını kendimi arayıp sordum bu gün yine bir tenhada karşılaştım kendimle ben bir arpa boyu sanmıştım katettiğim yolları hep yüzvermez sandım bülbüle saklı bahçenin gülleri aramıştım köşe bucak nice nice yol almışım dilime kilit vurulmuş dilim lâl olmuş sanmışım ayaklarımda pranga yüreğimde bir kelepçe kalmış azı gitmiş çoğu bir can kalmışım ki kuru beynimde cevapsız soru sorup durmuşum kendime nasıl neye benzerim ben sus pus olmuş meğer kendim ah efendim ah efendim attım kibiri gururu çözdüm kelepçeyi kalpten birkaç benim çıktı hepten o sebepten bu sebepten vazgeçtim Şamdan Halepten arpa boyu katettiğim döndüm o çileli yoldan bir tenhada kendimle ben rastladım ya tesadüfen tokalaştım vedalaştım cenk edip kendi kendimle kılıçsız kalkansız yendim ah efendim ah efendim yelkenlerim indi suya kaldı azı gitti çoğu kuzey güney batı doğu attım kibiri gururu bir canım kaldı ki kuru kilidi vurdum dilime daha bitmemişti çile ne demek yolun yarısı henüz başlamadı bile gittim geldim ba ile sin arasında gittim geldim bu çileli yolda bilmem daha kaç yıl çile çektim ezberlesem satır satır okuyup üflesem burdan ölmüşlerime bir yasin bir kaç mum bir de buhurdan yansın bir de öd ağacı bilmek kendini ne acı kendini görmek tenhada 1/Eylül/2011/Bodrum Yüksel Nimet Apel |