Şehrin yutkunuşu acıyı
Dokunulmazlığına bağırıyor gökyüzü
umutlarimda ellerin kaldı
Dönülmez karanlıkların başında bir ışık
ve o isigin başında gözlerin
karanlık!
avuçlarimda ki yağmur taneleri
gözyaşlarındı...
Karlar yağıyor şehir dört mevsim beyaz sanki
saçlarından kopan taneleri annemin
annem ki yağmurlu mevsimlerin kar’ı
Kar rengi saçlarıyla savaşır annemin
ve kazanır annem,
Annem ki seviyor bende ki seni...


"Susuyorum şimdi
susmak örgüsüdür saçlarının"


Susuşlarima astiğim gökyüzünde
bir martı ses tellerimden yutkunuyor acıyı
Acı kanıyor,kan sellerim acılı
sesindeki çığlıklarla seviyorum seni
Sen ki sevgi isimlerim
ahenkli,matemli,siyahin en kahverengisi
vakur korkakliğimla seviyorum seni.




Matemden oluşan bir karanlığı alıyor
avuclarimda yaşatiyorum şimdi
Avuclarimda bir kurtuluşun dokunuşları kanıyor
Kanıyor ve tekrar o söz, gidiyorum
Bu şehirde sevmedigim bir çok yol var
Her yol bir karanlığın korkakligi
Korkaklık alıyor sevdayi
Anne açıyorum suretimi sana gitmemeliyim ama
bu şehir vuruyor beni yüreğimin karamsarlıklarindan
gitmemeliyim ama
gitmek istemelerin ağır başliliklari
ellerim kanıyor ellerim
avuçlarimda sevda kurtuluşları
gidiyorum
şehir leyl
karanlık gözlerinin kahverengisinden daha leyl değildir.