-1-

Ben sizi bir romandan tanımıştım sanki
Sanırım Reşat Nuri öldürmüştü sizi
Siz can çekişirken
Gözbebeklerinizden uzanıyırdu ruhunuzun imdat eli
Carmen’den bir arya yankılanıyordu odanın duvarlarında
‘Sevmek en çok ölmektir’ diyordu biri
Göğsünüzden uçarken bahtınızın en güzel güvercini
Zamanınız varken kovmalıydınız bu şehri

-2-

Ben sizi bir şiirde tanımıştım sanki
Düşkıran mevsimlerde buz tuttu yüreğimiz
Moraran duyarlılıklar çarpıyordu göğsümüze
Ufkun ağırlığı çöküyordu üzerimize
Lavların sessiz yürüyüşü gibiydi susuşunuz
Yüreğimin çeperlerinde
Kana bulanmıştı zaman, ellerimiz hep kan
Zifiri menekşeler açardı durmadan
Sonra yıldızlar düşmeye başladı yaprak dökümü gibi
Ben sizi bir şiirde öpmüştüm sanki

-3-

Ben sizi bir kıssada tanımıştım sanki
Kör bir kuyuda sabrı öğrenmiştim önce
Aşık olmuştunuz sarayınızda beni görünce
Ama çalamadınız kalbimi sahibinden
Parmaklıklar arkasına attırmıştınız beni
Ayıramamıştınız ama beni sevdiğimden
Anlayamamıştınız bir türlü
Onun olduğu her yer gül bahçesi
Ben size bir kıssada aşkı öğretmiştim sanki