CANDAN DÜŞENLER…!
Bilinmez nerde nasıl yaşar
Hangi baharda ne zaman doğarlar Vuslatsız zamanın çocukları bunlar Düşerler candan bir haberdir insanlar Kaç kaldırım taşından ekmek yemiştir Hangi köprünün altı misafir eder Gece onlardan korkar onlar geceden Oysa dilleri lal gönülleri kırgın Habersizlerdir sevgi denen iki heceden Bunlar benim canım ciğerim geleceğim Umudum ömrüm sevdiceğim Gül kokulu narin duygulu yarınımın çiçekleri Soldurmak için mi getirdiniz geleceğe Nerdesin ey insanlık nerelerdesin Hangi sahte gönülde eğlenmektesin Atalarından kalan mirasındı haya İnsafsızca yiyip bitirmektesin Kaç sabah uyanırım Hangi kuş gelmedi ona yanarım Uzanır gözlerim yoldan geçen seslere Çöp arabasını iten konteynırlarda Sabahın ayazında nafakasını arayan Bir çocuk daha çocuk Dokuz on varım bilemediğim Kirden yüzünü tanıyamadığım Yamadan urbasını anlayamadığım Kocaman güzel gözlerinde cıvıl cıvıl dı hayat O bir insan o bir yarın bir çocuk Birden ilişmişti yanıma Gül koydu günümün aydınlığına Yavrularımı uğurluyordum okul yolunda Göz göze geldik eline ekmeği aldığında Utandım sıkıldım cebimde üç lira vardı Birini oğluma birini kızama vermiştim Çöp kokan nasırlı minik ellere Yüzüm kızararak uzatırım Almaz bir çift iki göz bakar Senin düşünmen yeter abla der Ya o parasının sayısını bilmeyenler Onlar nerden geldiğini bilmedikleri Sahipsiz saltanatını sürerken Senin paranı nasıl alırım Çocuklarında mı günün birinde Benim gibi olsun der yürür gider Ekmeğinin ardına çamur ayakları İki elim düşer yanıma yanarım Ateş düşer yüreğime bir hançer ciğerimde Soluğumu tutar isyan ederim İnsan olmanın utancıyla Göğe salarım öfkemi rüzgar olur değer Bir tokat gibi buz aya iner yüzüme Daha yetmedi mi der bir ses İçimde biriken acıyla salarım feryadı Analı babalı yetim olur mu Böyle acımasız mı olduk şu yalan dünyada Bu gün için mi geldiniz yaşamaya Sizinde çocuklarınız değimli onlar Nasıl harcarsınız geleceğimizi Böyle insafsız böyle hoyratça Sonra bir düş kurarım Üstünde önlüğü Ayağında cıcılı bıcılı ayakkabısı Sırtında çantası adı ali adı veli Ayşe Fatma belki de rüya Yürürler görürüm aydınlık dünyamda Belki o zaman Candan düşenler olmaz orada |
Hangi sahte gönülde eğlenmektesin
Atalarından kalan mirasındı haya
İnsafsızca yiyip bitirmektesin
Yüreğinize sağlık, severek okudum...
tebrikler