Masalımsıpaçaları sökülen o sesizliğin dibine vurur gece karası odam bir binanın çatı katı ve kapımın önü gök/yüzü şehrin sokaklarında kaçışan gece lambaları yakalar gölgeyi toprağın gövdesini ezen koşturmalardan ayıklar ayak izlerini her yer güneşe köprü her köprü günâhında arınan bir bedenin ruhunu s/ayıklar kanatlarında umut melekleri sen düşlerini büyüttüğüm sahipsiz dilekleri giydirdiğim günyüzüm aklımın duvarlarındayken o masal gözlerin üşümem , gömülsem de bakışlarına ölmem . . . ! cennet penceremde artık ve sonuna kadar açık 22/11/2016 eMİNeYZAMAN 17;17 |