Kendimden kaçtığım zamanları yaşıyorum
Sessizce döküyorum gözyaşlarımı
Belki kaybolur acılar uyuyunca diyorum
Bırakıyorum telefonu elime uzak bir yere
Yalnızlık simsiyah bir gece gibi müptela bu aralar
Ne senden öncemi düşünebiliyorum
Ne senden sonramı yaşayabiliyorum
Adı neyse yaşadığımın
Bilmek de istemiyorum artık




Kendimi kaybediyorum göz kapaklarımın altında
Yumuyorum gözlerimi
Yitiriyorum kendimi karanlıklarda
Gömülüyorum kendi yüreğime
Acı bir yutkunmadır senden kalan
Enkazını kızıla boyadığım
Zaman benimle hüzünlü
Mekan benimle yetim
Aya sensiz bakıyorum
Düğüm düğüm düğümleniyorsun boğazıma


Kimse farkında değil çıplaklığımın
Başbaşayım dile dökemediklerimle
Mevsim bende hep kış
Biter biter başlar
Yok u yok sayıyorum
Üstümü yorgan gibi kapatıyorken gece
Birden bire büyüyor içimde yerin
Gözlerinde bir giz yanıyor hâlâ el değmemiş
Günler geçiyor dönmüyor geri
O gün bu gündür kapkara bir bayrak dalgalanıyor odamda





Ah sevdiğim
Şimdi sen de gözlerini kapa
Gece kanatlansın gözlerinde
Çünkü ben de gözlerimi çeviriyorum büyülü yüzünden
Sen de unut kendini
Unut beni
Seni seven gitti çoktan umutlarını valizleyerek