"Aşk, hayatın,kavganın ve savaşın ta kendisidir."



Ve ölür kuşlar...
hemde ilk kez, bir kelebeğin ömründen arta kalan zamanda.

göğsümün tam ortasında, yeniden palazlanan bir tufana
gözüne kapatır leyla
uzun saçlarıyla

dişlerini kırarcasına sıkmak gibidir gelince
ve anlayınca çirkin yüzünü araladığında melek
ışığa koşmak karanlığın içinden,
yeniden
açmaktır yeşile.

tut ellerimden bir kez daha gece
tut ki yüzümü yüzüne çivile.

adından ve adımlarından vazgeçtiğim kaldırımların
ölmek için yalvardığım saçların
gelirse aklıma yine
ört üzerimi gece
ete kemiğe
ve ruhumun taş soğukluğunda
bir dal gibi eğilip büküldüğü sensizliğe
bir vedadır bu gece

ki ben kurutmuşken tüm akarsuları aşktan yanan dilimle
milyon kez saplanmışken bir ferze sancısı ta içime
ve kendimi yine de iyi etmişsem kendimle
düşür beni ayak izine
düşür -seni-
yalnızlığımın bekaretine

bu son sancının son yaraları
ne dokunulmamış bir dil kaldı
ne dile gelmemiş gül
sövüp saydığım
gözlerinden gözlerimi kaçırıp
masumca utandığım!

hayattayım.

ver elini gece
demleyip yaralarımı yine
iyi edelim bizi
birlikte ...