KASIRGA VE AKASYALAR
bir şiir yazdım
alabildiğince cesur çıktı, tasviri yoktu içindeki kasırganın kasırga herşeyi yıktı. cümlelerden bir hayat sızıyordu hüznü renksizdi sızıların hayat şiirin kayıp yüzü anlamlar yıkıma son defa bakıyordu. kavga eder gibi değildi şiir gecenin lanetine yenilmişti şiirdeki sahipsiz sevgi ve mırıldanırdı taçsız bir buğu; ’’yeni bir hayat için kasırganın ortasından geçilir.’’ akasyaların kıyılarında kıvranırdı pazarlıklı düşler beyazdı renginden düşenler. bir içimlik hayat yani sırtını vermiş şiirin içindeki kasırgaya sessizlikler neden aşıktı akasyalara? bir şiir yazdım içindeki son gülüşlerde göçüp gitti akasyalar döküldü sondüş saati kasırga akasyaları ağlatan bir serzeniş bıraktı... Zeki Nurçin |