DARILDI GÖNÜL
Her bahar çiçekler açardım yine
Son günler aleme darıldı gönül Ay gibi ışıklar saçardım yine Ah deyip ikiye yarıldı gönül Şu ağız payımdan çıksa bir nota Düşlere vuruyor kalpteki çıta Şüheda bahtında bitmez ki hata Yar diye hüsrana sarıldı gönül Aşkımın adını yazsam her yere Çeşmi giryan gözü meçhul bir dere Zemheri vuslatı yıksa bin kere Ayakta durmaya kuruldu gönül Sevmektir özümüz razıyız çoktan Dertlere dermanı veren O Haktan Bizleri var eder sıfırdan yoktan Diyerek huzura karıldı gönül Sevene pervane yâre tül idik Aşkı nida eden şen bülbül idik Ateşin içinde nihan gül idik Aheste aheste kırıldı gönül Diyeceğim şudur faniymiş dünya Ruhları süsleyen bin türlü boya Sormadan düşüyor başlara kaya Kum gibi yerlere serildi gönül Gelen de giden de cihana sayrı Muhakak her biri yarinden ayrı Aşmaz karlı dağı çıkamaz gayrı İzini sürmekten yoruldu gönül Ayse Kavak |