AYRILIK ŞİİRİSeninle ayrılığın belini kırmak vardı Şimdi her sabah kederle yüzümü yıkıyorum Güzel bir gelecek kurmak düşlemişken Martılar denize ayrılık şiirini okudu Meğer denizin de gözüne bulut kaçarmış Gönlümde tren gibi geçtiğinde öğrendim Hatıraları yırtıp atmak istediysem de Ellerimdeki ellerinin izini gözyaşlarımla silemedim Yemek soframız kimsesiz bir türküyü çalınca yüzüme Gülüşün bir bıçak gibi geçti bağrımdan Sen bu evden yaşamayı alıp gittin diye Mutfak, yetim bir çocuğun saçları oldu ellerime. Ekmek, dudaklarımın arasından yürümediğinde öğrendim. Bu harabe savruluşumun elinden tut Ne olur gel Yıldızlar cenazemi kaldırıyor her gece Yatağımız onu bana getirmeden gelme diyor | Servan Erdinç |